„Była to niewątpliwie jedna z najcięższych decyzji w całym miesiącu walk. I najcięższe wydarzenie Powstania. Nie stać nas dziś jeszcze na całkowicie chłodną i objektywną ocenę tego wydarzenia, na rachunek czysto wojskowych zysków i strat. Przeszkadza nam w takim rachunku obraz najpiękniejszej, najdroższej dzielnicy – obróconej w gruz, popiół i ruinę przez dzikiego niemieckiego barbarzyńcę" – czytamy dalej w Biuletynie z 3 września.
Powstańcy cytują też w „Biuletynie” przemówienie por. Władysława na falach Błyskawicy z 2 września, zatytułowane „Trzydzieści jeden dni walki”. "Od popołudniowych godzin 1-go sierpnia, Warszawa walczy i wyrąbuje w ciężkim trudzie bitwy swą drogę do wolności” – czytamy w cytowanym przemówieniu.
Walki na ulicach Warszawy
3 września to moment, kiedy Niemcy w całości opanowali Stare Miasto i uderzają na oddziały polskie na Powiślu. Obroną Powiśla kieruje mjr Stanisław Błaszczak „Róg”, a jego zastępcą jest kpt. Cyprian Odorkiewicz „Krybar”.
Powstańcom udaje się odeprzeć ataki hitlerowców na północną część Śródmieścia. Piechota niemiecka naciera na ulice Traugutta, Mazowiecką, Królewską i Grzybowską. Warszawa podzielona jest na trzy odizolowane od siebie obozy Powstańców – Mokotów, Śródmieście i Żoliborz.
3 września, Polskie Radio nie nadaje audycji z powodu silnych bombardowań.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.